بررسی دو ساله شکستگی‏ های فک و صورت در رادیوگرافی‏ های متداول مراجعین بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد

مقدمه: کاربرد روزافزون وسایل نقلیه موتوری و سایر حوادث غیرمترقبه، بشر را در معرض صدمات ناشی از تروماهای مختلف قرار داده است. شکستگی‏های ناحیه فک و صورت به سبب ایجاد ناهنجاری در رشد بعضی استخوان‏ها و دفورمیتی می‏تواند تاثیر دائمی در زندگی افراد داشته باشد. هدف این مطالعه بررسی شیوع شکستگی‌های فک و صورت، اتیولوژی، سن و جنس مراجعین کلینیک رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد در یک دوره دو ساله بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه مقطعی– توصیفی رادیوگرافی‏های کانونشنال 127 مراجعه‏کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد با شکایت تروما در ناحیه فک و صورت در سال‏های 1387 تا 1389 به عنوان جامعه پژوهش بررسی شد. تعداد، انواع شکستگی‏ها، علت، جنس، سن و میزان تحصیلات بیمار ثبت شد (05/0α=). یافته‏ها: از 127 بیمار ترومایی، 93 بیمار دارای شکستگی بودند. حداقل سن بیماران 2 و حداکثر سن 83 سال بود. 75 نفر از این بیماران، مرد با متوسط سنی 8/13±83/25 سال و 18 نفر زن با میانگین سنی 7/10±33/20سال بودند. شیوع شکستگی در مردان (6/80 درصد) بیشتر از زنان (4/19 درصد) بود. مکان‏های شکستگی در هر دو جنس به ترتیب شیوع، فک پایین (5/35 درصد)، دنتوآلوئول (2/31 درصد) و فک پایین توام با ناحیه دنتوالوئول (5/21 درصد) بودند. شایع‏ترین علل شکستگی فک و صورت تصادفات وسایل نقلیه (9/55 درصد) بود. سقوط (9/26 درصد) و ضرب و جرح (8/10 درصد) در مراتب بعدی قرار گرفتند. شیوع شکستگی متعدد 7/2 برابر شکستگی منفرد بود. بیشترین میزان شکستگی در افراد بیسواد و زیر دیپلم مشاهده شد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، شکستگی در مردان بیشتر از زنان بود. شایع‏ترین محل شکستگی استخوان فک پایین بود. تصادف با وسایل نقلیه موتوری عمده‏ترین علت شکستگی‏ها محسوب گردید. با توجه به شیوع شکستگی در افراد جوان، ارتقای آگاهی در زمینه رعایت اصول ایمنی و بکارگیری وسایل ایمنی شخصی توصیه می‏گردد.